Kościół braci czeskich w Waszkowie powstał w roku 1609 w miejsce kościoła w Poniecu, który ówczesny właściciel miasta Zawadzki zwrócił katolikom. Pierwotną świątynię wzniesiono z drewna, później nieco murowaną. Podczas wojny szwedzkiej za Jana Kazimierza, gdy spalono Leszno, gmina braci czeskich ze swym pastorem schroniła się na Śląsku. Opuszczony kościół spalono. Po pokoju oliwskim (1660) Zawadzki, dziedzic Waszkowa obwinił o ten czyn księdza Krzywińskiego, plebana katolickiego w Poniecu i wytoczył sprawę przeciw niemu w konsystorzu poznańskim. Nie miał jednak dowodów musiał więc poszukiwań winnych zaniechać. Kościół został odbudowany ze składek. Potem nabyła wieś luterańska rodzina Unrugów i tu wprowadziła do kościoła nabożeństwa według wyznania luterańskiego. Nabożeństwa odprawiano w języku polskim i niemieckim. Od czasu odbudowy w drugiej połowie XVIII wieku świątynia w Waszkowie zachowała się w stanie niezmienionym. Kościół jest jednonawowy. Posiada dwuspadowy dach z kwadratową wieżyczką zwieńczoną dawniej chorągiewką, na której umieszczono daty budowy i odnowienia. Po remoncie dachu w 1998 r. w miejsce chorągiewki zerwanej przez wichurę umieszczono krzyż. Strop świątyni ma charakter kasetonowy. Do wyposażenia wnętrza należy: chór muzyczny z 1 połowy XVIII wieku z organami obecnie nieczynnymi, drewniane, prymitywne, barokowe empory, barokowa chrzcielnica, szafa na sprzęty liturgiczne. Wokół świątyni znajdował się cmentarz grzebalny miejscowej gminy ewangelickiej. Pozostało z niego niewiele: kamienna płyta nagrobkowa rodziny Goldmanów z roku 1761 i druga o zatartych napisach i ornamencie. Zachowały się również dwie płyty nagrobkowe z XIX wieku. Płyt cmentarnych użyto częściowo po II wojnie światowej do wykonania prowadzących do kościoła schodków.

Galeria zdjęć: